Nikt nie może powiedzieć, że dobro jest naszym dziełem – ono jest dziełem Boga. Ale jak by to było, gdybyśmy nie potrafili go uznać?
Kapituła 28.06.1901

Uwielbienie Boga wypowiedziane ustami szczęśliwego ojca – tak kończy się Adwent z Jordanem 2021, przeżywany z jego wezwaniem do wdzięczności. Wybrzmiewająca w Ewangelii na dziś Pieśń Zachariasza gromadzi wszystkie dobre i piękne słowa, jakie powinny tu teraz paść.

Zawsze, gdy ktoś wielbi Boga pobożnie i dziękuje Mu za błogosławieństwa, których udzielił (…), Wszechmogący da mu łaskawie tyle łask duchowych, ile przyniesie Mu modlitw dziękczynnych – gdy nie od razu, to na pewno przy dogodnej okazji.
DD I/76

Jakie to odpowiednie na ten Rok Dziękczynienia: „cieszyli się razem” – opowiada św. Łukasz, zapraszając nas wraz z sąsiadami i krewnymi Elżbiety i Zachariasza do ich domu, gdzie zdarzyło się to, na co tak długo czekali: urodził się syn, któremu: „Jan będzie na imię”.

Nie zapominajcie, że Boga można łatwo poruszyć wdzięcznością, że modlitwa wypowiedziana wraz z dziękczynieniem za otrzymane dobrodziejstwa zostanie wysłuchana.
Kapituła 31.12.1898

W tych ostatnich dniach Adwentu prowadzi nas Maryja. Zwiastowanie, nawiedzenie, a teraz Magnificat, wyśpiewany w domu Elżbiety. Jeśli znów spotkamy te fragmenty, odsłoni się święta prawda, że Maryja nie tylko pomogła swojej kuzynce, ale też nauczyła ją wielbić Boga. Tak czynią ludzie, którzy idą w Jego imię.

Jezu, chcę rozgłaszać Twoje Imię.
Ty wiesz, jak mnie do tego nagli!
DD II/71

Właściwie to denerwujące, że słowo na dziś zatrzymuje mnie na tym, że Maryja poszła do Elżbiety z pośpiechem. I „ani kroku” dalej w medytacji tej Ewangelii. Co za paradoks! I to jeszcze przy bł. Franciszku Jordanie, który jeśli już pisał o pośpiechu to w znaczeniu, żeby go …unikać.

Panie, niech się stanie Twoja wola po wszystkie wieki.
Amen.
DD I/147

Daje mi do myślenia, że dzisiejsza Ewangelia jest „włożona” pomiędzy dwa te same fragmenty słowa Bożego. No bo wczoraj było o spotkaniu Maryi i Elżbiety i jutro też będzie. A dziś – powtórka ze zwiastowania.

Niech twoja radość będzie zawsze pokorna, dobroczynna, skromna i budująca.
DD I/16

W sumie nie brakuje takich momentów w Ewangelii, ale dzisiejsze spotkanie Maryi z Elżbietą jest w Adwencie – radosnym czasie oczekiwania – dobrą receptą na to jak i z czego się w życiu naprawdę cieszyć.

Posłuszeństwo! Jaki spokój ono przynosi!
DD IV/38

Już trwa czas bezpośredniego przygotowania na Boże Narodzenie. Ta ostatnia prosta, na której właściwie nic jest proste i – tak po ludzku – chwilami niełatwo zachować spokój.

Obyśmy nigdy nie zapomnieli, że na ziemi mogą być ludzie, których wieczne zbawienie związał Bóg z naszą gorliwością i naszą modlitwą.
DD I/88

To nie pierwszy raz i nie tylko w Adwencie, kiedy słowo Boże stawia mnie wobec tych kilkudziesięciu, dość obco brzmiących imion i uczy wydobywania z rodowodu Jezusa historii na teraz, która mówi coś ważnego o Bogu i o drugim człowieku.

Moja tajemnica należy do mnie
DD I/15

Dzisiejsza Ewangelia to pochwała i świadectwo Jezusa, dotyczące Jana Chrzciciela. I tak sobie myślę – jaka to wdzięczność, że bł. Franciszka od Krzyża, czyli Jana Chrzciciela Jordana, dane nam poznawać „w towarzystwie” słowa Bożego!

A to jest życie wieczne: aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa
DD I/83; 178

To jest naprawdę On – Mesjasz, Syn posłany przez Ojca – obrazowo tłumaczy dzisiejsza Ewangelia, mająca się potwierdzać w świadectwie uczniów, posłanych przez Jana. Gdy słyszę o nich – posłanych do Posłanego i potem posłanych dalej przez Niego, przypomina mi się od razu motto Błogosławionego Franciszka Jordana, święte wezwanie dla wszystkich, którzy kontynuują jego dzieło: aby każdemu pomóc poznać jedynego i prawdziwego Boga oraz Jezusa Chrystusa, którego On posłał (por. J 17,3).