Pamiętaj, że Bóg jest najczulszym, najlepszym Ojcem!
Zaufaj Mu; On wszystko może!
DD III/8

To jedno słowo z dzisiejszej Ewangelii nie daje mi spokoju: „opamiętać się”. I prowokuje do refleksji o czymś, co w Adwencie liczy się tak bardzo, jak czas. Chodzi o pamięć. Gdyby nie ona, nie wiadomo by było na Kogo i na co właściwie czekamy.

O synu mój, dokąd zmierzasz, czego szukasz?
Tylko Ja mogę ci dać prawdziwy spokój!
DD I/3

Chyba pierwszy raz w życiu „przeszukiwałam” Dziennik Duchowy po pytajnikach. To raczej mało badawcza metoda, ale ponieważ słowo Boże na dziś stawia pytania, to nie miałam innego wyjścia.

Radość nadprzyrodzona jest niemal nieodzownym warunkiem działania w wielkoduszności i wytrwałości.
DD I/130

To brzmi prawie jak ogłoszenie duszpasterskie na niedzielę Gaudete: Nic tak jak słowo Boże i ludzie wiernie żyjący słowem Bożym nie uczy prawdziwej radości. 

(Jedno i drugie jest równie ważne):
Obietnica Wszechmogącego –
zaufanie potrzebującego –
DD II/76

Jest taki moment w Adwencie, gdy czytania liturgiczne same się „domagają” otwarcia Dziennika Duchowego. I to jest ta chwila. Gdy mowa o Eliaszu, o Janie Chrzcicielu i o Mesjaszu, a słuchającemu słowa przychodzi zrozumieć proroctwa nie tylko na kartach Biblii, ale i we własnym życiu.

Pierwsze i najważniejsze jest, i powinno być zawsze dla ciebie, stać się, żyć i umrzeć świętym i miłym Bogu. Coś, co nie prowadzi do tego celu albo przeszkadza ci w tym, usuń z pomocą łaski Bożej!
DD I/31

Wydaje się, że to stare jak świat – wezwanie do nawrócenia skierowane jest do wielu, ale niewielu bierze to sobie do serca. Tak postąpiło przecież niejedno pokolenie. I można odnieść wrażenie, że ciągle nic się w tej sprawie nie zmienia.

Stań się wielki przed Bogiem, a nie przed światem!
DD I/31

Różne są motywy podejmowania przeze mnie Adwentu z Jordanem. Staram się je badać przed Bogiem, bo wiem, że bł. Franciszek od Krzyża by mnie upomniał, że wszystko trzeba uzgodnić z wolą Bożą, jeśli rzeczywiście chodzi o Jego łaskę. Jednym z tych motywów jest to, że adwentowe oczekiwanie przeżywa się z patronem Jordana z chrztu. Uczą mnie tego obaj: skoro Zbawiciel jest blisko, to już najwyższy czas, by zrobić coś ze swoim życiem.

Nie zapomnij cudów Boga!
DD I/67

Tak, to był cud. Zdarzył się w ciszy małej wioski i w ciszy serca prostej, izraelskiej Dziewczyny. Tak, to był cud. Zdarzył się w ciszy małej kaplicy i w ciszy serca prostych, niemieckich kapłanów. A ja się cieszę, że te dwa bardzo intymne wydarzenia, dzięki słowu Bożemu spotykają się w tym samym dniu.

Ach, miłosierny Ojcze, miej miłosierdzie dla ludzkości! Spójrz, Twój umiłowany Syn umarł przecież za nią!
O skieruj jednak błądzące owce z powrotem na właściwą drogę, którą opuściły!
DD I/13

Jak wam się zdaje? Czy nie jesteście dla Mnie godni szaleństwa i ryzyka, z którymi wiąże się poszukiwanie was? Czy wiecie, że nie jesteście tylko niedokładnością w rachunkach? Że nie ma tu mowy o „granicach błędu statystycznego”? Czy wiecie, że dla Mnie jesteście jedyni i bez was nic nie będzie takie samo?

Ratujcie dusze!
Ratujcie dusze!
Błagam i zaklinam was, ratujcie dusze!
Niech kosztuje, ile chce, ratujcie dusze!
DD II/12

Dzisiejsza Ewangelia o uzdrowieniu sparaliżowanego brzmi jak kontynuacja historii z ubiegłej środy, kiedy Jezus też obdarzał zdrowiem chorych i cierpiących. I dziś – u św. Łukasza, i wówczas – u św. Mateusza – jest informacja, że to ludzie przynoszą ludzi, którzy pragną cudu Bożej łaski.

O Panie, znowu ożywam, znowu ożywam! (…) co może mnie pocieszyć prawdziwie i całkowicie, jeśli nie to, że żyję całkowicie dla Ciebie, zużywam wszystkie moje siły dla głoszenia Twojej chwały i zbawienia dusz i umieram dla Ciebie?
DD I/137-138

Lubię ten moment, kiedy w Ewangelii słychać już „Głos wołającego na pustyni”. Kiedy słowo Boże wprowadza na adwentową drogę Jana Chrzciciela. Lubię spotykać ich razem – świętego proroka znad Jordanu i błogosławionego Ojca Jordana – noszących to samo imię i to samo pragnienie głoszenia światu Zbawiciela, który nadchodzi.