Jeśli nawet wewnętrzne i zewnętrzne cierpienia są tak wielkie, jeśli cię dręczą ciemności i lęki i jeśli nie widać już żadnego wyjścia, to ufaj mocno Bogu, zjednocz się z Nim jeszcze mocniej (…). Bóg nie będzie cię doświadczał ponad siły; doprowadzi sprawę do dobrego końca.
DD II/87-88

Zdarza się, że kończę lekcje razem z ostatnim dzwonkiem. Tak, jak wczoraj. Wyszłam ze szkoły ostatnia. Była już pusta, taka, jak będzie od dziś przez najbliższe dwa tygodnie. „Czy to kara Boża, ten koronawirus?” – spytał zaczepnie na odchodne jeden z uczniów. Nie mnie pierwszej zadają takie pytania, więc częściowo odpowiedziałam cytatem, który znalazłam na jakimś kapłańskim blogu: „Wiesz co, myślę, że Bóg jest zbyt zajęty czynieniem miłości, by mieć czas na zsyłanie wirusów. I chyba najwyższa pora, żebyśmy brali z Niego przykład”.

Szukamy sukcesów? Osiągniemy je, jeżeli będziemy ich oczekiwać wyłącznie od łaski, oczywiście nie zaniedbując takiej z nią współpracy, jakiej żąda Bóg; i sukcesy będą zwykle tym większe, im mniej znajdziemy w nich uznania i jeśli dojdą do skutku wśród przeciwności i w cieniu krzyża.
DD II/101

Rozumiem matkę synów Zebedeusza z dzisiejszej Ewangelii (Mt 20, 17-28), która prosi o to, by Jakub i Jan mogli siedzieć przy Jezusie w Królestwie Bożym. Rozumiem, chociaż wcześniej, przy lekturze świętego tekstu, zdarzało mi się na nią oburzać. Ale kiedy znalazłam ją u św. Mateusza wśród kobiet, które zostały z Jezusem do końca (Mt 27,56) – zapragnęłam ją zrozumieć.

Kaznodzieja, który pokazywałby swoim życiem, czego naucza innych, miałby nadzwyczajnych zwolenników.
DD I/31

Bądźmy realistami – zamiast słowa kaznodzieja można tu wpisać inne. Wezmę coś z mojego podwórka: Nauczyciel. Katecheta. Animator. Albo inna posługa, czy funkcja. W każdym przypadku chodzi o jedno – o prawdę.

Bądź miłosierny, ponieważ Bóg też jest miłosierny!
DD I/93

Ewangelia na dziś mówi, że odmierzą mi taką miarą, jaką i ja mierzę (por. Łk 6, 36-38). Jeśli sama sobie wyznaczam miarę, którą i mnie odmierzą, to muszę siebie uczciwie zapytać – jaka jestem? Jaka jestem naprawdę?

Tabor – Góra Kalwaria
DD IV/39

Czasem myślę – jak tam musiało być pięknie! Boski Jezus, pełen blasku, Mojżesz, Eliasz i trzech zachwyconych uczniów, którym na Górze Tabor jest tak dobrze, że najchętniej zostaliby tam na zawsze. Naprawdę im się nie dziwię…

Obyśmy nigdy nie zapomnieli, że na ziemi mogą być ludzie, których wieczne zbawienie związał Bóg z naszą gorliwością i naszą modlitwą.
DD I/88

Słowo Boże o miłości nieprzyjaciół i kochający każdego Ojciec Franciszek przypominają mi dziś jedną, bardzo ważną, choć niełatwą, zasadę: nie uzależniaj swojego dobra od cudzego dobra.

Jeszcze więcej, o Panie, jeszcze więcej!
Więcej, Panie, więcej!
DD I/26

Mówi się, że ludzie mają tendencje do usprawiedliwiania się przed sobą i przed innymi, a nawet przed Bogiem. Ja faktycznie tak mam. Nieraz próbuję pokazywać się w jak najkorzystniejszym świetle, choć nie zawsze idzie za tym prawdziwa zmiana na lepsze. Jezus mówi mi dziś, że nie chce pozorantów. A Ojciec Jordan – żeby nie mierzyć siebie taką miarą, która być może uspokoi sumienie, ale nie pozwoli pójść naprzód.

Twoja gorliwość niech wypływa zawsze z miłości Boga, niech będzie kierowana przez Wolę Bożą i niech będzie ustalona przez mądrość, wytrwałość i sprawiedliwość.
DD I/137

Proście, a będzie wam dane – mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii (por. Mt 7, 7-12). A Dziennik Duchowy co raz potwierdza, że Ojciec Jordan naprawdę wierzył Jego słowom i wytrwale modlił się nimi.

Akt boskiej miłości jest (…) trwalszy niż fundamenty Alp.
DD I/93

To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem – dobrze znam to zdanie z Ewangelii. A przynajmniej tak mi się wydawało.

Jedno „Ojcze nasz”, abym mógł podjąć męczeństwo dla Jezusa, mojego umiłowanego Przyjaciela (…)
DD I/89

Codziennie sobie mówię: ten wpis będzie krótszy. I…nic z tego. Ale dzisiejsza Ewangelia i Ojciec Jordan, oszczędny w słowach, przypominają mi, że czasem naprawdę nie potrzeba wiele. Nieraz wszystko zmienia jedno, świadome Ojcze nasz…