Kto chce dokonać wielkich rzeczy, musi być człowiekiem modlitwy (14.12.1904).
DD II/81

Co lubisz w Jezusie? – pyta mnie prowokacyjnie Ewangelia na dziś, przypominając, że bardzo lubię w Nim to, że nie jest teoretykiem. Że jak uczy modlitwy, to modląc się. Że jak uczy miłości, to kochając. Aż po śmierć.

Zgromadzenie powinno być całkowicie dyspozycyjnym (…)
DD II/30

Ilekroć słucham w liturgii przypowieści o dwóch synach posłanych do winnicy, z których jeden chciał iść i w końcu nie poszedł, a drugiemu się nie chciało lecz poszedł, myślę sobie: jak bardzo życiowa jest Ewangelia!

W każdym swoim czynie nie pytaj: Czy ja tego chcę?, lecz pytaj: Czy Bóg tego chce, albo: A może On tego nie chce?
DD I/11

Oprócz tego, że jestem katechetką przyszło mi w życiu uczyć licealistów filozofii. To duże wyzwanie, któremu – z różnym skutkiem – próbuję sprostać. Na jednej z lekcji mam za zadanie wyjaśnić różnice między filozofią, a religią. I obowiązujący podręcznik wcale mi w tym nie pomaga: „W filozofii – w odróżnieniu od religii – nie ma pytań, których nie wolno zadawać”.  Z całym szacunkiem mam ochotę zapytać autorów: Jakie to pytania, których w religii nie wolno zadawać?

Niech twoja radość będzie zawsze pokorna, dobroczynna, skromna i budująca.
DD I/16

Czy da się być radosnym, gdy się siedzi w zamknięciu? Czy da się wołać „Gaudete!”, kiedy wszystko, czemu oddało się życie wydaje się „po nic”? Te i inne pytania stawia Ewangelia na tę III niedzielę Adwentu – Niedzielę radości.

A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
 J 17,3, DD I/83; 178

Nie potrafię znaleźć innych słów z Dziennika Duchowego na dziś. Dla bł. Franciszka od Krzyża były treścią życia i apostolskiego dzieła. Są też głównym mottem życia i działania salwatorianów – jego duchowej Rodziny. Ale w kontekście dzisiejszej Ewangelii znowu uczę się, co znaczą one dla mnie i na ile czuję się „spokrewniona” z Jordanowym pragnieniem poznania Boga.

Wykorzystujmy każdą chwilę na czynienie dobra! Wykorzystujmy czas, nie bądźmy wybredni w pracy! Jest to potężny środek, który przyczynia się do wzrostu braterskiej miłości (…)
Kapituła 9.12.1898

Cytat z kapituły z 9 grudnia i dzisiejsza Ewangelia  przypominają mi o myśli przewodniej tegorocznego Adwentu z Jordanem: Jak wielka to chwila. Mądra uważność na chwile uczy nie wybrzydzać, lecz doceniać i wykorzystywać to, co właśnie się dzieje.

Cieszymy się z potężnej opieki naszych świętych Patronów, zwłaszcza Błogosławionej Maryi, Królowej Apostołów, w której święto Niepokalanego Poczęcia 1881 powstała nasza najmniejsza społeczność – minima nostra Societas.
Bł. Franciszek Maria od Krzyża Jordan

W takim dniu jak ten wszystko się zaczęło. Bo właśnie w Niepokalane Poczęcie salwatorianie świętują swoje „urodziny”.

Pokora jest tronem mądrości, płaszczem łaski, przedsmakiem chwały.
DD II/8

I znów liturgia pomaga mi znaleźć myśl bł. Franciszka Jordana, która koresponduje z dzisiejszym ewangelicznym wezwaniem Jezusa, by przyjść do Niego – cichego i pokornego sercem i od Niego się uczyć.

To nie sprzeciwia się pokorze, uznać w sobie dary Boże. O Panie, czym ja jestem, że Ty o mnie pamiętasz? Co posiadam, czego nie otrzymałbym od Ciebie?
DD I/40

Może to przez św. Mikołaja, ale dzisiejsza przypowieść o zagubionej owcy zdaje mi się być historią o darach.

To samo chcieć i nie chcieć tego samego, to dopiero stanowi o prawdziwej przyjaźni.
DD IV/28

Dzisiejsza Ewangelia prowokuje mnie do opowieści o przyjaźni. O przyjaźni, która nie jest łatwa. Która rodziła się długo i bez której dziś nie wyobrażam sobie ani chwili.