I choćbyś pięćdziesiąt razy musiał objechać kulę ziemską, wykonaj swoje przedsięwzięcie z całą energią!
Po Mszy św. na Górze Kalwarii, gdzie stała Bolejąca Matka Boża.
Jerozolima, w Niedzielę Męki Pańskiej, (14.3.) 1880
DD I/154*

To nie jest jedyny wpis w Dzienniku Duchowym, uczyniony przez Błogosławionego w dzień jak dziś – to znaczy w Niedzielę Palmową. I też nie jedyny, gdy jego głęboka myśl jest doprecyzowana okolicznościami, w których się zrodziła – po Mszy Świętej. To dla mnie ważne przy dzisiejszym słuchaniu Męki Pańskiej i poznawaniu tego, który też chciał być „od Krzyża”.

Zanim podejmiesz znaczące dzieło, które wydaje ci się najbardziej pożyteczne i dobre, zanim poświęcisz się temu zadaniu z całą mocą, zbadaj je jeszcze, przebywając przynajmniej kilka godzin na modlitwie przed Bogiem! Choćby nie wiem jak liczne były twoje prace dla dobra, spędź codziennie z dobrym Bogiem kilka godzin na skupionej modlitwie i rozmyślaniu albo na kontemplacji, aby zachować należne skupienie i ciszę lub je odzyskać.
DD I/65-66

To była pierwsza notatka bł. Franciszka od Krzyża Jordana, którą poznałam. Pierwsze jego słowa, które nie pozwoliły mi przejść obok niego obojętnie. Przeczytałam je w Internecie, na archiwalnej stronie krakowskich salwatorianów, nie wnikałam wtedy jeszcze, czy warto sięgać do Dziennika Duchowego. Ot, zrobiłam sobie zrzut ekranu, wydrukowałam i zaczęłam nosić w Piśmie Świętym. Tak się wszystko zaczęło, choć wówczas nie miałam pojęcia dokąd mnie to noszenie w słowie Bożym kartki z myślą Błogosławionego zaprowadzi.

We wszystkim trzymaj się mocno prawdy, ponieważ Bóg jest Prawdą.
DD/82

Błogosławiony Ojcze Franciszku,
czy pamiętasz ten mój dystans wobec Ciebie? To przekonanie, że wiem kim jesteś i to mi wystarczy, bo już mam swoich ulubionych świętych i błogosławionych, bo pochodzę skądinąd, bo dorastałam bez salwatorianów? Nie myślałam wtedy jeszcze o tym, że może i dorosłam bez żadnych SDS, ale trudno by było bez nich w moim życiu mówić o jakiejkolwiek dojrzałości.

Jeśli pobłądziliście, nie traćcie ufności! Żałujmy tego i idźmy do Zbawiciela. Ale starajmy się, aby w przyszłości nie szkodzić sobie przez grzech.
Kapituła 15.12.1899

Ktoś mi kiedyś powiedział, że nie ma lepszego sprawdzianu świętości niż to, jak traktuje się grzeszników. Zapamiętałam to sobie i w miarę poznawania bł. Franciszka od Krzyża i zgłębiania jego pasji ratowania wszystkich utwierdzałam się: to prawda.

To, czego ludziom najbardziej brakuje, to poznać Boga.
DD I/144

Jeśli spojrzeć na dzisiejszą Ewangelię, to bł. Franciszek od Krzyża naprawdę miał i ma rację. A my nadal jesteśmy jak ci „niektórzy mieszkańcy Jerozolimy”, którym się wydaje, że wiemy o Bogu już wszystko, co trzeba.

A to jest życie wieczne: aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa
J 17,3; DD I/83; DD I/178

Był czas, kiedy wcale nie myślałam o tym zdaniu z Janowej Ewangelii, które znaleźć można na kartach Dziennika Duchowego. Znałam je, tak jak znam różne inne fragmenty Pisma Świętego. Ale nie przychodziło mi do głowy, że to jedno zdanie mogłoby zmienić moje życie. Nie tylko to ziemskie…

Wszechmogący, najukochańszy Ojcze, pomóż mi!
Powstań, pomóż mi dla Twojej chwały i dla zbawienia dusz! Nie zwlekaj!
DD IV/14

Słucham dziś, jak Jezus opowiada przypowieść o miłosiernym Ojcu. Wydaje się, że znam ją dobrze. Wiem, że jeden syn zgubił się w świecie, a drugi zgubił się w domu. Ale rozumiem ją jeszcze lepiej, gdy uświadamiam sobie, że bł. Franciszek Maria od Krzyża, już jako dojrzały facet po przejściach, ciągle potrafił wołać: Ojcze…

Przytul się tkliwie do Nieogarnionego i przymuś Go, aby ci pomógł!
Szukaj wszystkiego u Tego, który chce i może dać!
DD II/3

Dziś, w Zwiastowanie Pańskie, Ewangelista Łukasz maluje przede mną obraz młodej, prostej Kobiety, która została Matką Boga (por. Łk 1, 26-38). I która, pośród zmieszania, rozważania i stawianych pytań, „ogarnęła w sobie Nieogarnionego”.

Opatrzność Boża stworzyła mnie.
DD I/185

A dziś, zamiast wpisu – tylko tyle. A może to wcale nie jest „tylko”?

Cierpliwość zdobywa świat.
Kapituła 30.08.1901

Lubię tę opowieść o nieurodzajnym figowcu, wplecioną w bardzo poważną i konkretną przestrogę: „Jeśli się nie nawrócicie…”. Wielkopostnie wybija mnie z uśpienia, hamuje moje ucieczki przed wezwaniami: owocuj, zamiast usychać.