Sam ukrzyżowany, głosił Ukrzyżowanego.
DD III/22

Dziś Święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Moje ulubione. Nie przeszkadza mi, że nie ma czerwonej kartki w kalendarzu i wolnego w pracy. Nie ubolewam, że nie jest to święto nakazane i w kościele zwykle nie ma tłumów. Chociaż… niedaleko, na Świętym Krzyżu, obchodzi się je bardzo uroczyście. Nic dziwnego, mamy tu relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Tego samego, na którym umarł Chrystus.

Jak bardzo muszę ciebie, o Krzyżu, ze względu na Jezusa z miłością objąć (DD I/208) – uczy mnie Ojciec Jordan. Nie tylko 14 września, ale właśnie dziś szczególnie mocno przypominają mi się jego słowa.

Daj dni bliźnim. Weź noce na modlitwę w skupieniu” (tłum. dosł.)
DD I/64

To było dawno. Nie wiem, ile osób pamięta jeszcze czasy sprzed Facebooka, ale ja tak. Była wtedy popularna „Nasza klasa”, w której zalogowałam się tylko dlatego, że organizowaliśmy jakieś szkolne spotkanie po latach. Ostatecznie nic z tego nie wyszło, ale profilu nie usunęłam. Nasza klasa działała trochę jak fejs, więc zaczęły się różne zaproszenia do znajomych. Raz zaprosił mnie chłopiec. Miał jakieś 12 lat.

Stało się to przez Pana: cudem jest w oczach naszych.
Ps 118, 23; DD, Ostatnie słowa Ojca Franciszka Jordana

Chociaż minął rok, pamiętam dobrze tamten dzień. A właściwie dni, bo obchodzenie stulecia śmierci Ojca Jordana w 2018 roku, nie ograniczyło się tylko do ósmego września – dnia, w którym zmarł Franciszek od Krzyża.

Zrób wszystko, aby wszystkich ratować.
DD II/20

Nie muszę się długo zastanawiać, gdzie usiadłby Ojciec Jordan na uczcie wspominanej w dzisiejszej Ewangelii (por. Łk 14, 1.7-14). On dobrze rozumiał, dlaczego Jezus uczył, że lepiej zajmować miejsca ostatnie, niż pierwsze. I jak rozumiał – tak czynił. Przez całe życie.

„Usiądź pokorny i otwarty u Jego stóp i słuchaj uważnie Jego słów”.
DD I/65

W czytaniu z dnia św. Paweł mówi tak: Nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was, wierzących (1 Tes, 2,13). W słowach Pawłowego dziękczynienia za owoce apostolatu zawsze słyszę pytania: A ty? Kogo słuchasz? Jak słuchasz? Czy słuchasz w ogóle? Co robisz z tym, co słyszysz? Przejmujesz, przyjmujesz, odrzucasz?

Żebym poznał Ciebie; żebym poznał siebie!
DD II/102

Chodzi za mną (i ze mną) Natanael z dzisiejszej Ewangelii (zob. J 1, 45-51), reagujący z dużym dystansem na entuzjastyczną wieść o spotkaniu z Jezusem, którą przekazuje mu Filip. „Czy może być co dobrego z Nazaretu?” – pyta Natanael i chyba bardziej skłania się ku opinii, że nie. Dopiero Jezusowe zapewnienie: „widziałem cię” – naprawdę otwiera mu oczy. Na Boga i na siebie samego.

Możliwe, że wielu, myśląc o Jordanie, pytało: Czy może być co dobrego z Gurtweil?

„Trzymaj się rad, które daje ci ta księga! Czytaj ją często i weź ją do serca” (DD I/150).

Dwa miesiące temu zmarła moja Babcia. W ostatnich latach życia nie pamiętała, kim jest. Ani kim my – dzieci, wnuki, prawnuki – dla niej jesteśmy. Niedawno w jej rzeczach znalazłam mały zeszycik. Długo się zastanawiałam, czy wolno mi go otworzyć.

Skąd właściwie ten blog? Przecież jakiś czas temu hasło „Ojciec Franciszek Jordan” nie mówiło mi praktycznie nic…

Potem zaczęło mówić trochę: Założyciel Towarzystwa Boskiego Zbawiciela (salwatorianów), Sługa Boży, którego proces beatyfikacyjny ciągnie się blisko osiemdziesiąt lat, a poza tym całkiem ładnie malują go na obrazach.