Pasterzuj przez słowo!
Pasterzuj przez czyn!
Pasterzuj przez myśl!
DD I/180

Ojcze Franciszku,

Ty wiedziałeś, że Dobry Pasterz jest tylko jeden. Może dlatego wszelkie Twoje słowa o „pasterzowaniu” są takie prawdziwe. Zresztą, nie musiałeś nawet mówić, żeby brzmienie Twojego życia dotarło tam, gdzie bezradnie czeka choćby jeden tylko, jak ewangeliczna zagubiona owca.

Bo Ty po prostu rozumiałeś Jezusa, gdy mówił kim On jest dla nas i kim my dla Niego jesteśmy (por. J 10,11-18). Dlatego sobie napisałeś: Kiedykolwiek jako duszpasterz spotkasz człowieka, rzuć krótkie spojrzenie na cierpienia Chrystusa i pomyśl, że On cierpiał dla tej jednej duszy, aby ją ratować! (por. DD I/109). I jak napisałeś – tak żyłeś.

Dziękuję, że kiedyś przedstawiłeś mi się w tak delikatny i tak wiarygodny sposób.
Dziękuję, że przyszedłeś do mnie przez życie i posługę Twoich duchowych synów, którzy pasterskie „oddawanie życia” wzięli na serio i do końca. Bo jak ufać pasterzowi, który nie ryzykuje życia?
Dziękuję, że im mówiłeś: Uważaj i bądź czujnym pasterzem dla wszystkich! (DD I/199) w porę i nie tylko słowami. Jak widzisz – podziałało.
Dziękuję, że upominałeś sam siebie: Pasterz, który milczy, zabija (DD I/212; II/50), czy byłeś po czterdziestce, czy bliżej sześćdziesiątki. I w żadnej chwili Twojego niełatwego życia nie postawiłeś na beztroskę najemnika.

Dziękuję, że cierpliwie poczekałeś, aż dojrzeję do przyjaźni z Tobą, a życie samo zweryfikuje górnolotne cytowanie Twoich słów bez odzwierciedlenia w postępowaniu.
Dziękuję, że bez szumu i szpanu – z właściwą Tobie łagodnością – towarzyszyłeś mi w codzienności również wtedy, gdy nie do końca zdawałam sobie z tego sprawę.
Dziękuję, że mnie przyjąłeś taką, jaka jestem i pokazałeś, że salwatoriański profil jest sprawą serca, a nie habitu i miejsca zamieszkania, gdzie każdy umie rozszyfrować skrót SDS.
Dziękuję, że pozwalasz mi czekać na Twoją beatyfikację z tym, co już o Tobie wiem i z tym, czego wciąż nie wiem.
Dziękuję, że wpatrzony w Dobrego Pasterza, jesteś przy mnie gdy się gubię i gdy pozwalam się znaleźć.
Dziękuję, że widzisz we mnie owcę nawet wtedy, gdy zaczynam przypominać wilka.

Wstawiaj się za mną u Dobrego Pasterza, abym była dobrą owcą.
I ucz mnie kochać wszystkich, którzy nauczyli mnie kochać Ciebie, gotowego jak On umrzeć z miłości.