Idziecie jako światło świata i sól ziemi. Starajcie się zawsze być solą ziemi, tak abyście nie zostali wyrzuceni i podeptani! Bądźcie światłem świata! Przez święte życie, przez to, że świętą, katolicką wiarę urzeczywistnicie najpierw w sobie, bądźcie światłem dla tych ludów (…). A zatem najpierw sami stańcie się światłem, a potem głoście wiarę Kościoła katolickiego. Nie odstępujcie od niej ani na krok, lecz bądźcie prawdziwym światłem i świećcie dla wszystkich owych ludów!
Pożegnanie misjonarzy wyjeżdżających do Assam 29.12.1895

Owe ludy wspominane przez bł. Franciszka Jordana w przemówieniu to ci, do których wyjeżdżają misjonarze, mający posługiwać w Indiach Północnych. Ale słowa o soli i świetle słyszą dziś wszyscy, także ci, dla których prawdziwą „misją” jest własne podwórko.

Bądźcie wdzięczni, proszę was o to na koniec roku, i postanówcie sobie, że przez całe życie będziecie wdzięczni!
Kapituła 31.12.1897

Był właśnie ostatni dzień roku, kiedy bł. Franciszek od Krzyża Jordan wzywał swoich współbraci do bycia wdzięcznymi. Właściwie często ich o to prosił, ale 31 grudnia jakoś szczególnie pasuje do tego, by w taki czy inny sposób powiedzieć: dziękuję.

Miej się stale na baczności, żeby twoja gorliwość nie ostygła.
DD I/106

Można mieć trudność ze zrozumieniem Jezusa, gdy wypędza przekupniów ze świątyni (por. J 2,13-22). Można uznać: to zbyt ostre, zbyt zdecydowane. Można pomyśleć: On przesadza, jakby nie brał pod uwagę ludzkich słabości, albo praw, jakie rządzą tym światem. Ale gdy pomyśli się o tym wszystkim w kontekście Jego męki, Jego walki o ludzi, wtedy wszystko jest jasne. Tu nie chodziło o gorliwość mocnych słów i spektakularnych czynów. Chodziło o gorliwość ofiary za innych.

Jest tak, jakby otworzyła się komunikacja z Bogiem i ze świętymi
 DD IV/39

Nauczycielu trwania
w niezłomnym pragnieniu bycia świętym
Módl się za nami
Módl się z nami
Nie zamiast nas

Bądźcie więc dobrymi salwatorianami przez zachowywanie świętych ślubów, przez przezwyciężanie siebie i pokorę. Będziecie wówczas jak drzewo, które rośnie nad strumieniem i przynosi owoce w swoim czasie. Oby każdy z was miał mocną wolę bycia dobrym salwatorianinem. Wiem – wszyscy robimy błędy, ode mnie poczynając. Ale mogę i muszę oczekiwać od każdego z was dobrej woli i żarliwego pragnienia.
Kapituła 16.11.1900 r.

Ta sykomora z dzisiejszej Ewangelii nie daje mi spokoju. Św. Łukasz maluje obraz co najmniej niecodzienny – bogacz na stanowisku wspina się na drzewo jak dzieciak. I naprawdę dziś chyba chodzi o to drzewo.

Popatrzcie: jeśli ktoś z was sprawuje funkcję, w której pozornie nie może wiele zdziałać, to zdziała wiele poprzez harmonijne współdziałanie z całością!
Kapituła 20.01.1899

Wciąż porusza mnie powyższy cytat. Trafiłam na niego jakiś czas temu, tzw. przypadkiem, któremu na drugie imię: Opatrzność Boża. I na dziś – to znaczy na kolejną rocznicę śmierci bł. Franciszka Jordana – wydaje się taki w sam raz.

Pielęgnuj modlitwę dziękczynienia; wtedy Bóg obdarzy cię coraz większymi łaskami w coraz większym nadmiarze!
DD I/75

Dzisiaj Słowu z Jordanem stuknął trzeci rok. Był 20 sierpnia 2018 roku, niedługo przed stuleciem śmierci Ojca Franciszka, kiedy pierwszy raz z drżeniem wzięłam do ręki Dziennik Duchowy. A dokładnie rok później – 20 sierpnia 2019 roku – opublikowałam tutaj „Jordanową lekcję pierwszą”. Czy się bałam? Tak bardzo, jak bardzo wiedziałam, że jeśli robić takie szaleństwa, to tylko z Jezusem.

Pierwsze i najważniejsze jest, i powinno być zawsze dla ciebie, stać się, żyć i umrzeć świętym i miłym Bogu. Coś, co nie prowadzi do tego celu albo przeszkadza ci w tym, usuń z pomocą łaski Bożej! Stań się wielki przed Bogiem, a nie przed światem!
DD I/31 (1878)

Cieszę się, że opowieść o synach Zebedeusza i ich matce, która przychodzi „po prośbie” do Jezusa, aby Jakub i Jan mieli dobre miejsca w Królestwie Bożym, wypada w Ewangelii właśnie dziś – w kolejną, 144 rocznicę Mszy św. prymicyjnej bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana.