To nie sprzeciwia się pokorze, uznać w sobie dary Boże. O Panie, czym ja jestem, że Ty o mnie pamiętasz? Co posiadam, czego nie otrzymałbym od Ciebie?
DD I/40

Może to przez św. Mikołaja, ale dzisiejsza przypowieść o zagubionej owcy zdaje mi się być historią o darach.

To samo chcieć i nie chcieć tego samego, to dopiero stanowi o prawdziwej przyjaźni.
DD IV/28

Dzisiejsza Ewangelia prowokuje mnie do opowieści o przyjaźni. O przyjaźni, która nie jest łatwa. Która rodziła się długo i bez której dziś nie wyobrażam sobie ani chwili.

Nawróćcie się, ludy, do Ojca Przedwiecznego, do świętego i sprawiedliwego Boga!
DD I/1

W tę drugą niedzielę Adwentu jest już z nami na adwentowej drodze Jan Chrzciciel, patron bł. Franciszka Jordana z chrztu. Zatrzymuje mnie dziś jedno, wypowiadane przez Jana zdanie: „Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie”. A właściwie – jedno słowo z tego zdania: „idzie”. Jezus nie tylko przyjdzie. On już idzie. W perspektywie końca czasów – On już idzie.

Dopóki znany mi jest jakiś zakątek na ziemi, gdzie Bóg nie jest miłowany, nie mogę pozwolić sobie na chwilę spokoju.
DD I/166

Na dzisiejsze wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, patrona misji katolickich, nie sposób znaleźć lepszego cytatu z Dziennika Duchowego. To są jego słowa, któregoś razu spisane przez bł. Franciszka Jordana. I to właśnie zdanie jest inspiracją znanego, Jordanowego: nie możesz spocząć.

Nie ustawajcie w gorącej, pokornej modlitwie, przez akty wiary, nadziei i miłości; szczególnie w tych dniach wołajcie do Boga, abyście otrzymali wielką ufność.
Kapituła 11.02.1898

Dwaj niewidomi, którzy idą dziś za Jezusem głośno wołając o litość, naprawdę dają mi do myślenia. Bo choć nie widzą, to wiedzą. Wiedzą do Kogo, jak i o co wołać.

Wola Boża jest dla was jasna. Waszym zadaniem jest wypełnianie woli Bożej w naśladowaniu Chrystusa. Obyście kiedyś mogli powiedzieć: byłem posłuszny, spełniłem wolę Boga Najwyższego (…).
Kapituła z 13.04.1900

Dzisiejsza Ewangelia to końcówka Kazania na Górze. Przypowieść o dwóch budowniczych, dwóch domach i burzy, w wyniku której tylko jedna budowla ocalała, można nazwać adwentową lekcją pełnienia woli Bożej.

O szczęśliwa chwilo!
O święta chwilo!
O niezapomniana chwilo!
DD I/117

Dzisiejsze ewangeliczne spotkanie Jezusa z Szymonem, jego bratem Andrzejem oraz braćmi Jakubem i Janem, synami Zebedeusza to kolejny etap adwentowej drogi, na której naprawdę można o codzienności powiedzieć: szczęśliwa, święta, niezapomniana chwila.

To, czego ludziom najbardziej brakuje, to poznać Boga.
DD I/144

Dzisiaj św. Łukasz prowadzi na spotkanie z rozradowanym Jezusem, a On, wysławiający Ojca, wspomina w Ewangelii o dwóch rodzajach ludzi. Są prostaczkowie, którym została objawiona prawda o Bogu i są ci mądrzy i roztropni przed którymi „te rzeczy” pozostały zakryte.

Pomyśl, czy coś dostarczyło ci kiedyś więcej pociechy, niż gdy pracowałeś we właściwym usposobieniu dla chwały Bożej oraz dla fizycznego i duchowego dobra bliźniego!
DD I/134

Jest coś w setniku z dzisiejszej Ewangelii, co wzbudza sympatię. Więcej – budzi podziw. W końcu który oficer rzymski – poganin – przejmowałby się aż tak zdrowiem swojego sługi, żeby iść z tym do Jezusa i to z wiarą, że jedno Jego słowo wystarczy, by został uzdrowiony?

Postępujcie tak, abyście w każdej chwili, gdyby dobry Bóg wam powiedział: Zdaj sprawę z tego, co masz, czy posiadasz to słusznie – byli gotowi.
Kapituła 22.10.1897

Rozumiejcie chwilę obecną – mówi  św. Paweł w Liście do Rzymian w I niedzielę Adwentu i w ten sposób podpowiada mi myśl przewodnią tegorocznej edycji Adwentu z Jordanem. Nie pierwszej i – Bóg jeden to wie – może nie ostatniej.