Panie Jezu Chryste, weź moje życie i wszystko, co mam!
DD I/146

Dziś, na ostatniej prostej Adwentu, w Ewangelii wybrzmiewa rodowód Jezusa. Fragment i trudny, i piękny zarazem. Trudny, bo można odnieść wrażenie, że w kółko tylko imiona i imiona, które czasem ciężko nawet wymówić. Piękny, bo w tych imionach zapisane jest niepowtarzalne życie.

O Jezu, Ty dajesz chęć i spełnienie. Patrz, Tobie oddaję wszystko; pozwól jednak, by wszystko działo się na Twoją chwałę! Amen.
DD I/119

Dziś w Ewangelii Jezus dalej mówi o Janie Chrzcicielu. Gdy nazywa go lampą co płonie i świeci, słowo Boże samo przywołuje mi w pamięci, że Jan „nie był światłością, lecz posłanym, żeby zaświadczyć o światłości”. I że „była światłość prawdziwa, co oświeca każdego człowieka gdy na świat przychodzi”.

O Jezu, jak pięknie jest trudzić się dla Ciebie, pracować i męczyć się dla Twojej chwały i dla zbawienia dusz! Czyż święta gorliwość nie jest jedynym, przez Boga chcianym lekarstwem, które cię może czynić zdrowym: płomienna dla Boga i zbawienia dusz, która pozwoli ci się mobilizować do niezmordowanego wysiłku, kierowanego przez dobry zamiar oraz podsycanego Bożą miłością?
DD I/138

Co wyszliście zobaczyć?  – pyta dziś Jezus w Ewangelii i to pytanie powtarza trzykrotnie, jak refren. Czyli jest ważne. I chyba nie dotyczy tylko Jana, ale i Tego, którego przyjście Jan zapowiadał.

Kto chce dokonać wielkich rzeczy, musi być człowiekiem modlitwy (14.12.1904).
DD II/81

Co lubisz w Jezusie? – pyta mnie prowokacyjnie Ewangelia na dziś, przypominając, że bardzo lubię w Nim to, że nie jest teoretykiem. Że jak uczy modlitwy, to modląc się. Że jak uczy miłości, to kochając. Aż po śmierć.

Zgromadzenie powinno być całkowicie dyspozycyjnym (…)
DD II/30

Ilekroć słucham w liturgii przypowieści o dwóch synach posłanych do winnicy, z których jeden chciał iść i w końcu nie poszedł, a drugiemu się nie chciało lecz poszedł, myślę sobie: jak bardzo życiowa jest Ewangelia!

W każdym swoim czynie nie pytaj: Czy ja tego chcę?, lecz pytaj: Czy Bóg tego chce, albo: A może On tego nie chce?
DD I/11

Oprócz tego, że jestem katechetką przyszło mi w życiu uczyć licealistów filozofii. To duże wyzwanie, któremu – z różnym skutkiem – próbuję sprostać. Na jednej z lekcji mam za zadanie wyjaśnić różnice między filozofią, a religią. I obowiązujący podręcznik wcale mi w tym nie pomaga: „W filozofii – w odróżnieniu od religii – nie ma pytań, których nie wolno zadawać”.  Z całym szacunkiem mam ochotę zapytać autorów: Jakie to pytania, których w religii nie wolno zadawać?

Niech twoja radość będzie zawsze pokorna, dobroczynna, skromna i budująca.
DD I/16

Czy da się być radosnym, gdy się siedzi w zamknięciu? Czy da się wołać „Gaudete!”, kiedy wszystko, czemu oddało się życie wydaje się „po nic”? Te i inne pytania stawia Ewangelia na tę III niedzielę Adwentu – Niedzielę radości.

A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
 J 17,3, DD I/83; 178

Nie potrafię znaleźć innych słów z Dziennika Duchowego na dziś. Dla bł. Franciszka od Krzyża były treścią życia i apostolskiego dzieła. Są też głównym mottem życia i działania salwatorianów – jego duchowej Rodziny. Ale w kontekście dzisiejszej Ewangelii znowu uczę się, co znaczą one dla mnie i na ile czuję się „spokrewniona” z Jordanowym pragnieniem poznania Boga.

Wykorzystujmy każdą chwilę na czynienie dobra! Wykorzystujmy czas, nie bądźmy wybredni w pracy! Jest to potężny środek, który przyczynia się do wzrostu braterskiej miłości (…)
Kapituła 9.12.1898

Cytat z kapituły z 9 grudnia i dzisiejsza Ewangelia  przypominają mi o myśli przewodniej tegorocznego Adwentu z Jordanem: Jak wielka to chwila. Mądra uważność na chwile uczy nie wybrzydzać, lecz doceniać i wykorzystywać to, co właśnie się dzieje.

Cieszymy się z potężnej opieki naszych świętych Patronów, zwłaszcza Błogosławionej Maryi, Królowej Apostołów, w której święto Niepokalanego Poczęcia 1881 powstała nasza najmniejsza społeczność – minima nostra Societas.
Bł. Franciszek Maria od Krzyża Jordan

W takim dniu jak ten wszystko się zaczęło. Bo właśnie w Niepokalane Poczęcie salwatorianie świętują swoje „urodziny”.